1941,
De Finse dichter Arvi Kivimaa hield een dagboek bij (zie de pagina “Dichterreis doorheen het Duitse rijk“) en schreef daarin over de indruk die Nand op hem maakte;
“Hij was al in zijn vroege jeugd Vrouwe Justitia ontrouw geworden om de Muzen aan te hangen. Hij was onze langste, een ware eik, wiens opvallende gestalte als een vuurtoren tussen het gedrang van het duizendstemmige geroezemoes van de stationshal stond. “Ik kan die zuidelijke Schubert niet uitstaan, mijn toondichter is Beethoven”, biechtte hij eens op tijdens een concert. De kern van zijn persoonlijkheid was mannelijkheid, vermengd met een van cultuur doordrongen en zelfironiserende melancholie. De grond van deze melancholie lag echter dieper dan enkel in persoonlijke dingen: nl in de bezorgdheid om het lot van het Vlaamse volksdeel. ”
Kivimaa in 1941 tijdens de reis, links naast Nand voor het raam van de reisbus:
