In een brief die Jetje Claessens aan Sim schreef nav het overlijden van Nand staat het volgende (zie ook de pagina “DMS Dietsche Meisjesscharen“:
“21.8.1989
Lieve Sim!
Je brief en de bijgevoegde stukken hebben mij zeer ontroerd. Van harte neem ik deel in het groot verlies dat je trof. Want Nand was niet alleen physisch groot maar ook een grote persoonlijkheid. Ik kan zeer goed begrijpen dat het zo mooie Brabantse landschap voor hem te klein was, hij moest verre horizonten hebben. Ik herinner me hoe hij – toen we (onze Vlaamse afvaardiging waaraan hij en Filip De Pillecyn deelnamen) tijdens een jeugdcongres in Wenen – bij het binnenkomen in het Schloss van Wenen met zijn grote zalen… en prachtige wandtapijten van Vlaamse meesters zei… “Hier kan ik mij thuis voelen…” Hij bedoelde… dit is groot en hier voel ik me op mijn gemak… Zo verstonden wij het toen.”
Dit “jeugdcongres” vond plaats in Wenen van 13 tot 20 september 1942, de Vlaamse delegatie stond onder leiding van Edgar Lehembre, toen leider van het NSVJ, het Vlaams Nationalistisch Jeugdverbond. Berichtgeving hierover is o.a. terug te vinden in “Volk en Staat”. Uit de artikels blijkt dat Nand, Filip De Pillecyn en Jetje Claessens inderdaad deel uitmaakten van deze delegatie:
“Volk en Staat” van zondag 13 september 1942 met de aankondiging:
Uitvergroting:
“Volk en Staat” van woensdag 23 september 1942: een artikel van Edgar Lehembre na het jeugdcongres:
Uitvergroting:
De tekst. Hierin wordt ook verwezen naar de wandtapijten (gobelins) waar Jetje Claessens het over had in haar brief aan Sim en een artikel van Nand in “Wille und Macht”:
“Weenen was trefpunt van de jeugd van Gansch Europa”, door Dr. Edgar Lehembre, Dietsch jeugdleider, lid van den leiderskring van ‘t Europeesch Jeugdverbond; president der Europeesche werkgemeenschap “Jeugd en Gezondheid”.
Vrijdag, 18 September, werd het Europeesche Jeugdkongres besloten met een slotzitting in het gouwhuis der NSDAP te Wenen en een heldenhulde met kransneerlegging op de heldenplaats.
De voorbije dagen waren er van werkelijke hoogspanning en ononderbroken aktiviteit. De kampgenooten in de lage landen krijgen uit de dagbladen wel een schematisch overzicht van deze historische gebeurtenissen, die in de annalen zullen aangetekend staan als de eerste stap in de richting van de doelmatige ordening der samenwerkingen van den vrede in het nieuwe Europa.
Dat zoiets kan plaats grijpen in dezen tijd, terwijl de oorlog nog heftig woedt, is zeer verblijdend. Het wijst er op, dat het doel van alle volkeren uit Europa, die geen schuld hebben aan den oorlog. alleen vrede is en natuurlijke orde. Het bewijst das de asmachten en hun verbondenen van meetaf de toekomst willen voorbehouden en veilig stellen. Het bewijst dat de stootkracht van het ééne Europa volledig ongeschonden is.
Er heerschte een atmosfeer van kameraadschap, die buitenstaanders zich niet kunnen voorstellen Er was werkelijk een vorm gevonden, waarbij ieder volk zichzelf zijn kan en zich even waardig voelen met de naar aantal veel grooter volkeren, die reeds hun nieuwe gestalte hebben bereikt. Er was de kameraadschap der volledige openhartigheid, de kameraadschap der wederzijdsche waardeering
Met de jeugd samen waren daar als eeregasten vertegenwoordigers van het geestesleven der verschillende volkeren: met onze afvaardiging Ferdinand Vercnocke en Philip de Pillecijn. In “Wille und Macht” verscheen een prachtartikel van kd. F. Vercnocke met als titel “Vlaanderen, Germaansch grensland in de Lage Landen”, Dit juist ter gelegenheid van dit kongres van Weenen. Filip de Pillecijn sprak over ons volk, zijn kamp en zijn nood voor een elitepubliek uit heel Europa, een rede uit die met spanning werd beluisterd en met een donderend handgeklap werd begroet. Dichters: de levenwekkers, en… jeugd: het borrelende leven. Zo moest onze afvaardiging in dit midden goeden indruk maken.
Ten andere in de verschillende werkgemeenschappen hebben onze kameraden zeer goed hun man gestaan. Vijftien werkgemeenschappen: zoovele arbeidsgebieden, waarop onze jeugd bij eigen volk heeft te arbeiden om tijdens de nu volgende ambtsperiode van 3 jaar en 3 maand in den Europeeschen Jeugdbond werk te leveren van hoogste gehalte, opdat onze reputatie voorgoed zou gevestigd zijn.
De Duitsche kameraden hebben ons tijdens een schitterenden marsch door de straten van Weenen en een slotplechtigheid op de heldenplaats de macht van hun organisatie laten zien. Eenvoudig grandioos was de aanblik van die massa jeugd vanop den Burg gezien. Het onbedaarlijk gejubel tijdens de rede van Dr. Ley en van Baldur Schirach overtreft alles en was zoo ongeremd spontaan dat daaruit straalde geslotenheid en de aanvalskracht van het Duitsche volk: Zulk volk moet de zege tegemoet gaan
De keizerlijke stad Weenen was ten andere de eenig geschikte om het Verzamelcentrum te zijn voor zulke belangrijke gebeurtenissen. Keizerlijk rijk aan gebouwen met een ruimte en een pracht die verblinden en tevens rustig waken, gebouwen die de waarmerken zijn eener eeuwenlange geschiedenis. Keizerlijk rijk aan kunstschatten waarvan er zoovele komen uit de Nederlanden: gobelins, tekeningen, schilderijen! Keizerlijk rijk door ds wonderschoone omgeving! Weenen waar alles spreekt van hooge kultuur en eeuwigheid! Daar werd ons volk in zijn hoogste rechten volwaardig herkend.
De teleurgang is definitief voorbij nu niet alleen de nieuwe revolutie gunstiger voorwaarden schept, maar waar we tevens weten dat zuiver
biologisch gezien het gezonde bloed in de gemeenschap terug zoo sterk naar boven gekomen is, dat de nadeelen, tijdens de godsdienstoorlogen ontstaan door uitwijking der leidende klasse als definitief overwonnen kunnen bedchouwd.
Dat is de dubbele basis van ons vertrouwen in de toekomst: Ons volk is biologisch terug in staat een groote toekomst te verwezenlijken juist op het ogenblik, dat de nieuwe revolutie der vrijheid de geesten in Europe beroert. Baldur von Schirach heeft het onderlijnd, geen vervlakking en gelijkschakeling wil de revolutie, juist behoud en versterking van nationalen eigenaard.
Fier en trots is onze afvaardiging door deze stad gegaan. Schönbrunn, het Rathaus, de Burg verhalen van Vlaanderen en Brabant. Maar nog nooit zagen deze zalen en deze gobelins van Hendrik en Jacobus De Vos en van Van Schoor zulke kampende jeugdleiders uit het land waar zij kleur en lijnen kregen. Daar weergalmde onze stem en ons lied.
De oorkonde wend in naam van ons volk in het Gauhaus der NSDAP door mij ondertekend: de oorkonde waarbij het nieuw kongres van Weenen in oppersten zin kreeg.
Werelden zijn hier voorbijgegaan. Metternich, Dolfuss, Baldur von Schirach schrijft op de tafel waarop eens Metternich schreef: 3 werelden. Nu echter is het hier de inzet van een glansperiode in het leven der volkeren van heel Europa.
Volksgenooten! Kampgenooten!
Ons volk wordt groot!
Foto’s
: Ondertekening van de oorkonde, o.a. door Lehembre (links):
De ondertekening vond plaats in het parlementsgebouw van Wenen (still uit Wochenschau filmverslag 1942):
Zittingszaal parlementsgebouw vandaag:
Parlementsgebouw:
Het “Schloss Schönbrunn” in Wenen:
Het “Gobelinsalon” aldaar met de wandtapijten:
