Al heel wat over dit Dichtercongres is te vinden in de hoofdstukken over de dichterreis. Het congres (‘Weimarer Dichtertreffen“) vond plaats in de Weimarhalle, met en toespraak door Goebbels. Filip De Pillecyn was niet meegreisd op de dichterreis, maar sloot pas aan bij de anderen in Weimar.
De toespraak van Goebbels, Nand rechts aangeduid met witte pijl:
In het tijdschrift “Zacht Lawijd”, Jaargang 7 (2007-2008), pp.44-64 besprak Hedwig Speliers de culturele collaboratie van De Pillecyn. Het artikel beschrijft ook de dagen in Weimar op het dichtercongres, pp.55-56:
“Filip de Pillecyn en de Duitse connecties. Een interpretatie”
(voor bronvermelding bij dit fragment: raadpleeg de DBNL link hierboven)
“Op 24 oktober 1941 is Filip de Pillecyn een van de uitgenodigden op het schrijverscongres in Weimar. Dit ‘Weimarer Dichtertreffen’ was een initiatief van Joseph Goebbels en werd georganiseerd door de Schrifttumsabteilung van zijn Propagandaministerie. Het was dus Berlijn dat inviteerde en uitsluitend partijgetrouwe en ‘völkische’ schrijvers selecteerde. Het was Berlijn dat bekende buitenlanders – bedoeld werd buitenlanders bekend om hun nationaal-conservatieve geschriften en hun Duitsgezindheid – uitnodigde. Voor het eerst figureerden ook schrijvers uit veertien Europese landen.
Onder de beroemdheden die onder de rijksadelaar het gerenoveerde Hotel Elephant (*) binnenstapten, bevonden zich de Vlamingen Felix Timmermans en Filip de Pillecyn. Ze dronken hun glaasje sekt in het gezelschap van buitenlandse collega’s als Pierre Drieu la Rochelle, John Knittel, Ernesto Giménez Caballero en Robert Brasillach.
Tijdens dit treffen gebeurde iets merkwaardigs. Men besloot een internationale schrijversvereniging boven de doopvont te houden en een internationaal tijdschrift op te richten. De internationale en antifascistische p.e.n.-club was al sinds 1933 een doorn in het nazi-oog.
De Europäische Schriftstellervereinigung was een initiatief van het Propagandaministerie, voorbereid door de bureaucratie in Berlijn maar ten doop gehouden in Weimar op 24 oktober 1941.
Die vereniging van Duitse en buitenlandse auteurs was zogezegd een initiatief van de Noor Knut Hamsun, de Vlaming Stijn Streuvels en de Finse Mailo Talvio en zou spontaan zijn ontstaan. Feitelijk was het Propagandaministerie hier de drijvende kracht. Als buitenlandse gast plaatste Filip de Pillecyn met bevende hand zijn handtekening in de rechterbenedenhoek van Die Gründungs-Urkunde der Europäischen Schriftsteller Vereinigung. Op deze stichtingsakte kreeg hij het gezelschap van onder meer Hans Friedrich Blunck, de eerste voorzitter van de Reichsschrifttumskammer en Carl Rothe, drijvende kracht achter de organisatie van het Weimarer Dichtertreffen.”
(*) “Hotel Elephant”: zie het hoofdstuk “Goethe, Ettersberg, Hotel Elephant en KZ Büchenwald“.
Nand (links) en De Pillecyn naast hem (met bril) tijdens een ”theeontvangst” in Slot Tiefurt te Weimar:
Ps: Over de dichterreis en het congres schreef Speliers een mini-novelle (15 blz.), opgevat als een (fictief) sarcastisch verslag, losjes gebaseerd op de historisch feiten, met in de “hoofdrollen” Nand en Filip de Pillecyn: “Het Wonder van Weimar. Een collaboratieverslag”, verschenen in het tijdschrift “Gierik & NVT” ( nr 80 – 21ste jaargang, herfst 2003) , dat je hier kan lezen.