Via mijn zoon Wide kwam ik in contact met Jean-Louis Van Wassenhove. Toen hij het interview met Wide las in De Standaard bij het verschijnen van “Drieman”, zijn graphic novel (maart 2020) ging er een belletje rinkelen. Hij had Wide gecontacteerd omdat hij in het bezit was van enkele tekeningen in poëziealbums die hij gevonden had in het archief van zijn grootvader Amedée Dasseville, gesigneerd door F. Vercnocke en M.L. Vercnocke (= Marie-Louise, zus van Nand, zij maakte geen tekening maar schreef 2 Engelstalige gedichten als bijdrage). Amedéé Dasseville ((1910-1980) was een bekend fotograaf, amateur-cineast en tekenaar. Bovendien bleek er een (verre) familieband te zijn via de moeder van Nand. Het gezin Dasseville woonde ook in Oostende, en telde vier kinderen: Amedée, Robert, Lydie en Lucienne. Zeer waarschijnlijk kenden de kinderen van beide gezinnen elkaar, via de familieband of via de school.
De tekeningen dateren uit 1919 en 1931. De tekeningen uit 1919 zijn de vroegst bekende tekeningen van Nand, hij was toen 13, en het gezin was net teruggekeerd uit Engeland, waar ze de Eerste Wereldoorlog waren ontvlucht. Ook het gezin Dasseville ontvluchtte Oostende toen, zij verbleven noordelijker, in Glasgow.
1919
Nand, 13 jaar, 29 april 1919, loodsboot Oostende (zoals Nands vader waren twee broers van de vader van Amedéé Dasseville ook loods). In de zeiltoppen en vlag de letter “P”, voor “Pilot”, loods:
Prentkaart uit die tijd:
Nand, 13 jaar, 8 juni 1919, krijger (Romein?):
Marie-Louise, 16 jaar, twee Engelstalige gedichten (niet verwonderlijk gezien het verblijf van 5 jaar in Engeland), 12 april 1919. Het zijn rijmpjes door generaties overgeleverd, uitermate geschikt voor poëziealbums:
Fellow feeling makes us wondrous kind,
Perhaps the poet would have changed his mind,
If in a crowded street he chanced to find,
A fellow feeling in his coat behind.
De eerste versregel is een bekend spreekwoord (proverbial saying) dat vaak gebruikt wordt, soms toegeschreven aan Alexander Pope (1688-1744). Het hele gedichtje speelt met de eerste twee woorden. Gewoonlijk worden die als één woord beschouwd, gescheiden door een koppelteken: ‘fellow-feeling’ (= medegevoel’, ‘sympathie’, ‘verbondenheid’, ‘menselijkheid” ). Maar in de laatste versregel wordt de afzonderlijke betekenis gebruikt: ‘a fellow’ – een kerel – ‘feeling’ – die voelt – in dit geval in de jaszak van de dichter, een zakkenroller dus. Het is een grappige waarschuwing om niet te goedgelovig te zijn.
Marie Louise, 16 jaar, 2 mei 1919 “2nd May, 1919):
When the golden sun is setting,
And your mind from care is free,
When of others you are thinking,
Will you sometimes think of me?
Dit rijmpje wordt nog steeds gedeeld op sociale media, er bestaan ook heel wat verschillende versies van, met dezelfde eerste versregel, bv:
When the golden sun is setting
And on earth no more you trod
May your name in gold be written
In the autograph of God.
1931
Nand, drie dagen eerder 25 jaar geworden, het jaar voordien afgestudeerd aan KUL, “aandenken aan FVercnocke”, beide tekeningen van 17 december (XII) 1931:
