Donderdagavond, 12/10/50
Nand mijn!
De eerste twee werkdagen dezer week heb ik gisteren en vandaag moeten goedmaken met hard doorreizen! Ook dinsdag bleef ik de ganse tijd nog moeder helpen. Maandagavond gaf de dokter nog bitter weinig vooruitzichten en toch is vader merkelijk aan de beterhand. We verademen allen. We hebben een kwade nacht doorgemaakt. We ontwaken in dees zonnedagen. Het is goed mekaar weer te vinden in de schemeravond bij vaders bed. Hij lacht ons weer toe en vraagt naar de dagelijkse loop der zaken. Hij spreekt me telkens over jou, Nand, . Ik vind het zalig-goed!
Ik wachtte ’n paar avonden op een telefoon: “Men vraagt U uit Gistel” in vervanging verraste mij je “kastanjevers” (1) bij de mooie jonge vrouw die me vanavond tijdelijk gezelschap houdt. Ik dank je, kon je bij me zijn om te voelen te zien en te horen hoe gelukkig ik ben. Het spijt me dat ik zó weinig moedig voor je was maandag, ik heb je zó nodig, Nand .. Ik heb gevoeld hoe ik me aan jou vergroeid weet en dat geen enkele gevoelsgolf me nog beroeren kan zonder dat jij er ook deelachtig aan wordt.
Gisteren schreef ik je een paar woorden ergens op weg door de Kempen (Oostmalle – Zoersel) Ik kon je bijna voelen omdat de dag zó helleklaar en herfstelijk was. Ik denk steeds aan jou, intenser wanneer ik wat schoons te zien krijg, omdat ik weet hoe jij van schoonheid genieten kunt. Jij moet me later dikwijls vergezellen. Onze wandeling door het bos maandag voor je afreis bracht me een toekomstbeeld voor ogen…
Je schilderij is door Bert hier tot morgen ten toongehangen. (ik zal ze morgen plechtig afgeven bij de fam. Cl.!) Iedereen is opgetogen over je werk. Het maakt me fier en ontroerd en weer bereikt me een toekomstbeeld…
Dank je ouders nog zeer innig van me. Spijtig dat die week-ends te Gistel zó onnoemelijk snel verlopen!
Wanneer kan ik je verwachten zaterdag? Misschien kruist je brief weer dit schrijven. Ik kijk verlangend uit!
Lieve groeten aan nichtje Simone (2).
Ik weet je op dit ogenblik in je studio zitten bij de schemerlamp en de behaaglijke haard. Ik lees je vers traag voor me uit, zo leef je steeds in mij.
Je liefste
(1) “kastanjevers”: zie prentkaart van Nand van 5 oktober
(1) “nichtje Simone”: dochter van de zus van Nands moeder.