1923-1931 Sint-Jorisschool – Sint-Joris-Winge
De eerste schooljaren volgde Sim in de Sint-Jorisschool te Sint-Joris-Winge. De oorspronkelijke schoolgebouwen bestaan nog steeds, maar sinds die tijd is er heel wat bijgebouwd. Volgend filmpje probeert enkele klasfoto’s te plaatsen op de locaties waar ze toen getrokken werden, een “toen” en “nu”. Naast Sim figureren ook zus Finneke en nicht Marguerite. Op de eerste rij houdt een leerling steeds het bordje vast met daarop jaartal en betrokken leerjaar: bewaarschool, eerste klas, tweede klas enz.
1931-1940 Heilig-Hartinstituut Heverlee
De jaren in Heverlee bracht Sim door als intern.
Haar schooljaren vinden vooral hun weergave in de dagboeken, poëzie en opstellen die ze schrijft. Zie volgende pagina’s, ook voor haar schoolresultaten:
Slechts één klasfoto uit haar Heverleese jaren is bewaard. Het is een grote groepsfoto uit 1937 “ter herinnering aan het jubileum van de Normaalafdeling 3de jaar”. In totaal staan er 81 meisjes op de foto, regentessen in spe uit verschillende afdelingen (met daartussen enkele leerkrachten).
Sim was toen 17/18, ze staat op de tweede rij, derde van links:
Detail met Sim centraal. Rechts van haar met bril beste vriendin Hilda, waarmee ze net een woordenwisseling had gehad, vandaar Sims norse blik. Hilda zou later intreden bij de “Zusters van de Jacht Heverlee” als ‘Zuster Walburgis”. Ze bleven vriendinnen voor het leven, in hetzelfde jaar geboren (1919), in hetzelfde jaar gestorven: Hilda overleed negen maanden na Sim in december 2015.
Sim 17 jaar:
De jaren in Heverlee waren voor Sim gelukkige jaren. In haar Celdagboek lezen we bv. op dinsdag 17 oktober 1944:
“Geluk geluk een teeder ding, veel brozer dan herinnering” zoo schreef Zr Gérardine onder ’n jeugdopstel. Hoe heb ik uren uren aan die stonden van Heverlee gedacht. Ik droom me terug in die studiedagen onbezonnen blije jeugd.”
Sim verwijst naar de opmerking in de marge van dit opstel van 29 januari 1938 bij haar woorden “Maar geluk is zoo broos en het onheil sterk…” die ze zich na zes jaar nog herinnert:
In Sims verhaal “Het Landhuis” vertelt ze over deze zuster:
” … [Ik] begreep moeilijk hoe het vrome literaire nonnetje, wel één der eerste vrouwelijke filologen aan de K.U.L, de lectuur aanbeval van een zo zinnelijk en getormenteerde schrijver als Van de Woestijne. “
Onder Sims laatste examenopstel schrijft Zuster Gérardine het volgende:
“‘k Hoop dat mijn voorzegging zal verwezenlijkt worden, S.; en moge God dan genieten bij het nagaan van uw levens-werken, lijk ik heb genoten bij het nakijken van uw opstellen! Heverlee, den 10den Juni, 1939”
Bewaard zijn volgende filmfragmenten uit 1964:
Zuster Désiré-Joseph, die ik me herinner als zeer grappig en lief:
Dat Sim op de normaalschool erg geliefd was blijkt uit deze brief van oktober 1938. Hij is geschreven door Zuster Kostka, die er toen directrice was (zie haar fiche op ODIS). Sim was op dat ogenblik blijkbaar een hele tijd afwezig door ziekte.
Den 18den October 1938
Beste Simone,
De tijd begint ons werkelijk ook zoo lang te schijnen vooraleer we iets van onze goede leerlinge vernemen of – wat we toch nog zooveel liever zouden hebben – haar mogen terugzien.
Hoe stelt U tegenwoordig, Simone? Mocht U te bed blijven? Laat de doktor U nog niet helpen van welhaast te mogen terugkomen? We wenschten U zooheel graag spoedig en gansch genezen terug te zien. Natuurlijk zooals onze lieve Heer het wil, nietwaar Simone, maar als het met zijn glorie overeenkomt, waarom zouden we niets mogen vragen dat Hij U zou genezen, veel vlugger dan / alle dokters het zouden kunnen? We hebben weer te weinig betrouwen is ’t niet Simone? En nochtans onze lieve Heer heeft zoo graag dat we veel durven vragen: hoe meer we met betrouwen vragen hoe meer we zijn almacht en zijn oneindige goedheid en liefde voor ons belijden.
Dus Simone, we doen eens samen den hemel geweld aan en, als ’t God belieft, we moeten het bekomen!
U ziet ook hoe de kinderen verlangen U terug te zien. Zoo dikwijls vragen ze mij: “Zuster, komt Simone nog niet?”, en ’t spijt me altijd zoo, geen grooten “ja” te kunnen zeggen.
Veel moed, Simone, goed rusten, kalm en met veel vertrouwen. Onze liev Heer en onze lieve Vrouw moeten helpen.
Onze goede Eerwaarde Moeder en de Zusters blijven samen bidden opdat de goede God U ons spoedig zou terugzenden.
Uw toegenegen in JC, Zuster M. Kostka.