Woensdag 18/10/50
Mijn lieve Nand !
Van al de keren dat je weer heenging, viel het me maandagvond zó zwaar. Kan je me uitleggen waarom? Jij kunt dat, Nand! Jij bent de ziener en kunt zo ongelooflijk diep zeker en terzelfdertijd zó juist peilen. Ik kon je precies volgen op je weg huistoe. Waarom verliezen we tijd in afscheid nemen. Waarom gingen we van elkaar weer weg die lange eenzame dagen, en kon ik niet mee met jou naast je in de trein, naast je huistoe keren bij je altoos bij je door de milde herfstavond nog warm van de heilucht die in onze kleren bleef haperen. Ik bleef nog zeer laat bij vader zitten maandagavond enkel voor me uitdromen om elk beeld van de voorbije dagen in me te laten herleven steeds klaarder en intenser. Ik weet dat dit de schoonste najaarsdagen van mijn leven zijn (of is dit nog maar een begin?) – een najaar dat vol lentegloed en hopen zit. Zelfs gisterenavond in de regenstorm die duister en wild tegen mijn raam zwiepte, zong in mij de hevige vreugde, veel heftiger in mij dan de stormwind, Nand! Ik had zo liefst door de regen gelopen. Jij naast me, ons gelaat lekend, doorstriemd zo dat het me pijn deed, bijtende pijn om dit begeren te bedwelmen en dit hijgende grijpen naar de bodemloze verrukking waarnaar ik gezogen word als de weke bladeren naar de glimmende aarde, huiverend van pijn en genot. Klinkt het onbeheerst, dat ik je dit schrijf, ik mag het je zeggen, ik mag je alles zeggen, jij bent meer van mij dan ik van me zelve ben jij kunt mijn houding bepalen vóór ik ze zelf bewust werd. Al kan je niet altoos beamen wat ik je dwaas-kinderlijk voorhou, en maant je mijn stijfhoofdigheid. Je was me zo na zondag in het “ongezellige” hoekje waar de stilte van een zwijgen machtiger gensters sloeg.
Waar onze vereniging op houden zal, zal ik niets meer verlangen nog hopen meer maar sterven aan een leven dat ik nauwelijks ervaren mocht maar nooit heerlijker en zaliger vollediger in hart en geest had kunnen dromen. Maar ook zulke belevenis al duurt ze een extase is een leven waard.
Ik dank je, Nand, dat ik van je houden mag zoals niemand ooit je zal benaderen, wat is het goddelijk lief te hebben… jou lief te hebben! (glimlach Nand! Zoals jij dat ook maar alleen kunt.)
Ik zoen je hartstochtelijk met de geur van bos en hei in mijn “weerbarstig” haar!
je liefste
– Ik kom je afhalen kwart na één zaterdag Zuid
– Het bal VEV (1) gaat door zaterdag 18 Nov (dus… alle tijd!!
– ‘k Verwachtte je schrijven vandaag !
– lieve groeten aan je ouders & familie
– ik hou van je!
je heidekind!
(1) “VEV”: Vlaams Economisch Verbond“.