(ed.: brief in potlood op achterkant prijslijst vd “Biscuiterie Van Loo”)
2 uur – 22/11/50
Lieve Nand,
De weg leidt naar Herentals, in een kille lucht maar daar is zon en wind!
Van morgen ontving ik je schrijven. Hoe kan ik je lieve raad in de wind slaan? Ik denk aan je door de weemoed of erover heen wil ik sterk zijn. Het is goed aan je te denken al doet het pijn je zo ver weg te weten. Ik herlas je brief. Ik zou bij je moeten zijn. Was je hier je zou genieten van de mastebomen en het land.
Wanneer ik vanavond thuiskom schrijf ik je welvoegelijker.
Je zal wellicht van uit Antwerpen de Elewijtbesjes hebben toegekregen?
Innige heidezoen
Je Liefste
_______________
Ik las ’n paar bladzijden uit “De Veerman en de Jonkvrouw” … “ik draag eveneens herinneringen mee van uren die niet wederkeren” ! (1)
(1) “De Veerman en de Jonkvrouw” : is een roman (1950) van Filip De Pillecyn.
“Ten tijde van keizerin Maria-Theresia wordt de mooie, sterke veerman begeerd door de onstuimige boerenmeid Anne-Marie, die om zijnentwille in de buurt van de overzet een betrekking heeft gezocht. Maar de liefde van de veerman gaat ook naar de slanke freule Leda de Hovel, die haar studies in Brussel heeft beeindigd en thans in haar geboortestreek bij de rivier wil wonen. Een dubbel misverstand vertroebelt en vertraagt de snelle toenadering tussen Leda en de veerman. Deze heeft zijn freule met een vreemde ritmeester zien rondtoeren, terwijl Leda op haar beurt de ongewilde getuige was van het afscheid tussen de veerman en Anne-Marie – en daaruit al even verkeerde conclusies trekt als haar geliefde het eerder deed in verband met haar rijtoertje!”
Zowel Nand als Sim kenden De Pillecyn persoonlijk, een contact dat terugging tot voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zie daarvoor het “interview met Sim (Deel 1).