Woensdagavond 8/11/50.
Beste Nand,
Zopas binnengekomen met een blij geluksgevoel de ganse dag. Je brief zal ik morgenvroeg pas ontvangen; een tegenvaller dat hij niet met de avondpost toekwam. Je telefoon van gisterenavond verheugde me ! en, wat me nog meer verheugt is dat ik je bezoeken kom, zelf; wat zeg je ervan indien ik reeds vrijdagavond toekom ? Zaterdag is het toch 11 Nov. Ik kom dan rechtstreeks vanuit Antwerpen over Dendermonde toe. Misschien zal je me morgenavond nog opbellen om te weten waar en wanneer ik je ontmoeten zal, (telefoneer liefst na 8 uur ik moet ’n lange dag uitwerken morgen.)
Na al deze zakelijke mededelingen, wens ik je een goeie avond, Nand, daar waar ik je nader weet en waar ik reeds naar de rustige intimiteit van je studio verlang, bij je. Ik weet dat het er me meer huiselijk stemt dan hier in dit eigen huis waaraan je me zacht maar zeker onttrekt elke ontmoeting wat heviger en dieper. Ik legde een hele weg af sinds 5e augustus. Het is goed dat ik er eenzaam kan overschouwen en weten hoe “anders” je me reeds leerde zien, ik ben er gelukkig om al weet je hoe moeilijk ik het je soms maak. Wat is het heerlijk door jou te worden geleid, en langs jou met jou deze nieuwe wereld te mogen betreden te ontdekken jouw eigen wereld! Ik dank je en vergeef me mijn al te trage intrede.
Ik schrijf je wel zeer onsamenhangend, niet waar, Nand? Maar mocht je steeds uit mijn luttele brieftekst dit altijdkerende gevoel waarnemen hoezeer ik naar je verlang immer intenser en verhevener beide.
Ik zoen je goeie nacht voel je het koortsige gloeien van mijn hoofd?
Je Liefste