24/2/51.
Lieve Nand,
Ik meen dat je schrijven dit briefje zal kruisen. Je hebt denkelijk op de foto’s gewacht? Ze zijn jammer niet zo goed gelukt als de vorige er was ook schier geen belichting. We herdoen deze kiekjes een volgende keer zeker met meer succes !
De zon zit vandaag feestelijk boven de stad al wordt het voor me geen zonnig week-end. Ik zal zoet zijn het is nog maar amper een week geleden dat we afscheid namen in die ongenadige zondagsdrukte. Je telefoon verraste me al had ik je verteld dat de tweedaagse reis naar Limburg ging. Dank je om je lieve bezorgdheid! Ik weet dat je het deze week zeer druk had, ben je klaar gekomen met de productie?
Mijn werk werd verdeeld, daar Finneke ’n paar dagen met griep te bed lag moest ik me zeer huishoudelijk bezig houden. Je moest zien hoe goed het gaat je zou niet twijfelen aan deze verworven capaciteiten hm!
En we gaan dag voor dag “onze” tijd in. De zon klit; hier in het miniatuur tuintje schieten de bladeren aarzelend uit. Jij schreef me eens dat je niet meer lijden wil dat bittere jaren je hebben geoefend en gepantserd. Ik denk aan je woorden, deze, en ben blij om de geringste droom die nog kinderlijk bijna verheugt: dat dit mijn eerste lente zal zijn van betekenis, van jonge romantiek. Ja ik geloof daaraan! Ik zie je glimlachen, eigenlijk geloven wij beiden daaraan.
Wil je over mijn laatste trouwoplossing oordelen? Hier is men er voor te vinden! We reizen op ’n schone dag naar Italië af “we” dat zijn wij plus Bert en Finneke. In Rome krijgt het paartje de zegen en de reis wordt afzonderlijk voortgezet. Zo combineren we een heerlijke reis en zijn we meteen van al het uiterlijk praalgedoe af waar wij zelf toch niets aan hebben. Het is daarenboven veel minder kostelijk. Finneke en Bert krijgen dan ook een reis, die ze anders wellicht of veel later zouden doen. Wat denk jij. Het is natuurlijk maar een vluchtig ontwerp en voor redelijke opwerping vatbaar !!
Dag lieve Nand !
Hartelijke groeten aan je ouders. Je Liefste