Brussel, donderdagavond 2/8/51.
Mijn Eeuwige Ask!
Ik duik op uit de zee! Ik zie boven mij de oneindige welving en drijf nu, (zoals Ask het Embla leerde!) zonder schroom voel ik de duikende schuimende baren aankomen want, overal zijt je naast mij, bij elke vloedgolf juichend en heerlijk nader. Eeuwig zoals eb en vloed. Ik weet niet waar de herinnering me vasthoudt; ik glij over deze laatste dagen onbewust schier vervul ik mijn taak maar mijn gedachten rukken uit naar waar jij zijt en wat rondom je hoort, de eigene sfeer .. de kerende tocht naar het gebied van water en wind.
Ik beleef een tweede en een derde maal, elke dag dit vluchtig verlof, het heeft reeds over zich de waas van het onwezenlijke, ware het niet dat het bezit ervan zich tastbaar in me heeft vastgezet en dat ikzelf de grenzen van het vreugdebesef nog verder heb verlegd, waar ik zó dikwijls reeds geloofde dat het niet verder meer kon! Was ik je ooit zó dicht geweest? Al heb ik dit vroeger reeds herhaald wellicht, toch weet ik hoeveel waardevoller deze dagen zijn. Maanden vermochten niet te verwezenlijken wat deze week ons bracht. Wat ze in ons naliet : het hernieuwde geloof, het gave vertrouwen in mijzelf. Dit is geen broos geluk, geen rukwind nog wilde storm vermag me te doen onderkomen. Ik drijf en met rustige zekere slag, ik zie je hoedend waakzame gelaat waar ligt de grens nu van water lucht van onze groeiende liefde !
Hoe dank ik je, na je telefoon van maandagavond ontving ik nog het heerlijke Ask bericht dinsdag – met de eerste bode. De verrassing van een “snapshot”. We zetten uit voor de nieuwe tocht ! Je gaat voorop : krachtige jonge God ! en of ik graag je spoor volg dat zie je toch ! Hoe heb ik je lief omdat ik je lief mag hebben. Voel je aan mij hoe je bijzijn me anders heeft gemaakt, het is jouw werk. Naast je te hebben mogen leven dagenlang is mij een godengeschenk geweest. Wij weten hoe karig ze ons met giften bedelen. Maar wat we krijgen is toch ook uitzonderlijk.
Eeuwige Ask mijn, ik drijf nog immer op de deining van de voorbije dagen, hoe moet ik je danken dat je mij naar de heerlijkheid brengt van een gebied dat ik zonder jou nooit had kunnen bereiken.
Het is goed te leven ! Leven in deze tijd waarin “Ask en Embla” uit de vurige sproke in ons geboren worden !
Ja, lieve Ask, zie hoe dapper, fier en blij ze naast je schrijdt en… bij het veilige duin
omhelst je zeer verlangend
Je Embla
1. Lieve Nand, ik schrijf ook een brief aan je oudjes. (1)
2. Ik was bij Balfoort, hij was niet thuis. Ik zal nog eens teruggaan (2)
3. Vanaf september verhoogt mijn maandwedde !!
4. Ik heb me laten geloven dat we deze maand een nestje vinden. (3) Zoen Je Liefste !!
(1) “brief aan je oudjes”: zie de volgende brief nummer 88 van 3 augustus
(2) “Balfoort”: Maurits Balfoort (1905-1989): toneel- (en later) televisieregisseur. Regsisserde van 1942 tot 1964 bij KNS Antwerpen. Nand hoopte één van zijn toneelstukken gespeeld te krijgen.
(3) “een nestje vinden): en dat zal binnenkort gebeuren, zie Sims laatste brief van 23 augustus.
juli/augustus: foto’s van “het vluchtig verlof”:
